Diagnoza brzmi: krótkowzroczność (myopia). Ten, kto jest „krótko”-widzem, widzi w bliży – czyli na krótki dystans – wyśmienicie, jednak wszystko, co jest położone dalej, rozpoznaje z trudem i raczej źle.

Przyczyną krótkowzroczności w wielu przypadkach jest zbyt długa gałka oczna (krótkowzroczność osiowa), zbyt wysoka zdolność zbierająca, soczewki oka (krótkowzroczność soczewkowa) lub wspólne występowanie obu cech. Niezależnie od przyczyny w przypadku krótkowzroczności promienie świetlne skupiane są przed siatkówką. Powstaje nieostry obraz.

Pierwszą oznaką może być złe widzenie w nocy. Jadąc po zmroku autostradą nawet oświetlonych znaków nie można rozpoznać wyraźnie. W ciągu dnia krótkowzroczność jest zauważalna wówczas, gdy drzewa nagle spostrzegane są jako „zielona całość”, liści i gałęzi nie można wyraźnie odróżnić.

Osoby krótkowzroczne z całą pewnością nie są nieuprzejme – po prostu często dopiero za późno rozpoznają twarze i osoby. „Czy to nie był profesor naszego syna...?” Syn natomiast zauważa, że jest krótkowzroczny dopiero wtedy, kiedy na sali wykładowej nie może dobrze przeczytać formułek pisanych przez profesora na tablicy.

Początkowo, by zniwelować tę wadę, krótkowidze patrząc w dal przymykają oczy. Jednocześnie twarz przybiera pytający wyraz, oczy wciąż są zmrużone – u starożytnych Greków „myopia” znaczyła „mrużenie”. Dlatego krótkowzroczność nazywamy również myopią. Mrużenie oczu ma mianowicie podobny efekt jak zamykanie przesłony w kamerze - powstaje większa głębia ostrości.

Można poskarżyć się swoim rodzicom: krótkowzroczność w wielu przypadkach jest dziedziczna! Krótkowzroczni rodzice mają na ok. 60 procent również krótkowzroczne dzieci. Istnieją jednak też „czynniki ryzyka” rozwoju krótkowzroczności.

Podczas czytania i pisania należy koniecznie zwracać uwagę na dobre oświetlenie! Okuliści zalecają jak najwcześniejsze korygowanie krótkowzroczności za pomocą okularów.

To, czy ktoś jest krótkowidzem, można stwierdzić podczas zwykłego badania ostrości wzroku u lekarza okulisty lub optyka. Jeśli została stwierdzona myopia, optyk wybierze szkło minusowe (soczewkę rozpraszającą). Taka korekcja zmienia wpadanie światła tak, że promienie świetlne, podobnie jak u osób z okiem miarowym, skupiane są dokładnie na siatkówce. Jednostką miary zdolności zbierającej jest dioptria (krótko: dpt). Osoby krótkowzroczne potrzebują do korekcji ujemnych mocy optycznych. Dlatego przed liczbą dioptrii znajduje się znak minus, czyli na przykład -2 dpt.